Süleymaniye Kütüphanesi, Esad Efendi, Nr: 3463, Mehmet Arıkan (11.05.2020)

“Nüshalarla Hasbihal” serisinin üçüncü konuşması 11 Mayıs 2020 tarihinde çevrimiçi platformda lisansüstü eğitim seviyesindeki öğrencilerin ve araştırmacıların katılımıyla düzenlenmiştir. İstanbul Şehir Üniversitesi’nden Berat Açıl’ın moderatörlüğündeki programda İstanbul Medeniyet Üniversitesi’nden Mehmet Arıkan sunum yapmıştır.

Berat Açıl’ın, Mehmet Arıkan’ın yazma eserler ve yazma eserlerden hareketle bilim tarihi konusuyla ilgili çalışmalarından söz ettiği kısa bir takdim konuşmasıyla başlayan program, Arıkan’ın sunumuyla devam etmiştir. Sunumunda Süleymaniye Kütüphanesi Esad Efendi Koleksiyonu 3463 numarada kayıtlı olan bir mecmuayı inceleyen Arıkan, incelediği mecmuadan hareketle bir el yazması eserde yer alan unsurları göstermiştir. El yazmalarının her birinin kendine özgü olduğuna dikkat çeken Arıkan, el yazması çalışmalarında kesinlik arz eden cümleler kurmak yerine her bir nüshayı kendi içinde değerlendirmenin daha doğru olduğunu ifade ederek özellikle genç araştırmacılar için iyi bir yol haritası çizmiştir.

Mecmuaların çeşitli konu ve türdeki metinleri bir arada sunan metinler olması nedeniyle çok dikkatle değerlendirilmelerinin gerektiğini ifade eden Mehmet Arıkan, hacimli mecmuaların belirli bir kısmı üzerine çalışma yaparken dahi tüm mecmuanın gözden geçirilmesinin elzem olduğunu vurgulamış ve bu alanda çalışmayı düşünen kişilere önemli bir tavsiyede bulunmuştur.

Arıkan’ın sunumunda dikkat çektiği noktalardan bir diğeri ise, kıraat olarak da ifade edilen metinlerin yüksek sesle okunması geleneğidir. Metinlerin yüksek sesle nerede, kim tarafından ve hangi tarihte okunduğunun bazı el yazmalarında ayrıntılı şekilde kaydedildiğine dikkat çeken Arıkan, okuma kayıtlarıyla ilgili müstakil çalışmalar yapıldıkça Osmanlı toplumundaki okuma kültürünün daha iyi anlaşılabileceğine dikkat çekmiştir.

İnteraktif bir şekilde devam eden sunum Berat Açıl’ın ve Sami Arslan’ın katkılarıyla devam etmiş ve katılımcılardan gelen soruların cevaplanmasıyla sona ermiştir.

Metin: Nesibe Yazgan Uslu